Άρθρο: "Άσυλο ιδεών και όχι κακοποιών"

Σήμερα όμως παρατηρείται από διαφόρους κύκλους, που πολιτικά κινούνται στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, μια κατάφωρη καταπάτηση της έννοιας του ασύλου. Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε τις εικόνες στις οποίες γινόμαστε όλοι δια των τηλεοράσεων κοινωνοί, με τους οπλισμένους κουκουλοφόρους να σπάνε και να καταστρέφουν, εκμεταλλευόμενοι το άσυλο και την αδυναμία της αστυνομίας να επέμβει στους χώρους του. Έτσι σήμερα το άσυλο, από έννοια προστασίας ιδεών και απόψεων, έγινε δυστυχώς χώρος καταπάτησης δικαιωμάτων των πολλών από τους λίγους και καταφύγιο κάθε λογής παράνομου.
Το άσυλο επομένως οφείλουμε να το προστατέψουμε. Αν και σήμερα κανείς δεν απειλείται για τις απόψεις του, το άσυλο πρέπει να παραμείνει σε ισχύ, σε ότι όμως αφορά καθαρά ιδέες, απόψεις και πιστεύω. Πρέπει, πέρα από αντιδράσεις όσων το θεωρούν θέμα «ταμπού» ή εκφράζουν δήθεν ανησυχίες για καταπάτηση ελευθεριών, να ανοίξει ένας διάλογος για τη νέα μορφή του ασύλου, αλλά και κοιτάζοντας την πραγματικότητα με υπευθυνότητα και για διεύρυνση των αδικημάτων στα οποία μπορεί να επεμβαίνει η αστυνομία, παράλληλα με μια πιο ευέλικτη λειτουργία των πανεπιστημιακών αρχών.
Η ανοχή της κοινωνίας έχει εξαντληθεί απέναντι σε αυτούς που καταπατούν στην ουσία το άσυλο αξιοποιώντας το για τις παρανομίες τους. Η αδράνεια και πολιτική αβελτηρία όχι μόνο ενισχύει τη δράση των κακοποιών στοιχείων, αλλά και αποδυναμώνει την αρχική και πραγματική έννοια του ασύλου και εν τέλει αποτελούν θρυαλλίδα στα θεμέλια της Δημοκρατίας. Και αυτό αφορά όχι μόνο τους φυσικούς αυτουργούς, αλλά ακόμη και τους ηθικούς που με την άρνηση ακόμα και της συζήτησης προσφέρουν και αυτοί «άσυλο» στις παρανομίες όσων τελικά δεν πιστεύουν στην Δημοκρατία.